επιφανειούχος

-ο

1. ο κάτοχος επιφάνειας

2. (νομ.) κατά το ρωμαϊκό δίκαιο αυτός που κατέχει το εμπράγματο δικαίωμα τής επιφάνειας* (νεοελλ. 2.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < επιφάνεια + -ουχος (< έχω

πρβλ. δικαιούχος, πηδαλιούχος)].